پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

چند روز پیش ۳۲ نفر در آتش‌سوزی مرگبار کمپ لنگرود سوختند و خاکستر شدند. دیروز باقی‌مانده جنازه‌ ۲۹ نفر از این افراد را که پنج نفرشان خدمه بودند، تحویل خانواده‌هایشان دادند تا به خاک بسپارند. ابعاد این فاجعه‌ کم از واقعه متروپل آبادان نداشت، اما واکنش‌های گسترده‌ای به آن نشد. این کمپ خود مراجعه با مجوز بهزیستی و به صورت قانونی فعالیت می‌کرد. مدیرش از هر فرد بستری‌شده، ماهی چهارمیلیون دریافت می‌کرد. سوال اینجاست که آیا ما فقط با یک حادثه موردی روبر و هستیم؟ خیر. پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، لیست اولیه و خبری شده اتش سوزی کمپ های ترک اعتیاد در ده سال گذشته را منتشر کرد و در گزارش حاضر به قلم خانم فاطمه علی اصغر، ابعاد این فاجعه در پنج سال اخیر، به تفضیل مورد بررسی قرار گرفته است. آیا دادستان محترم ، قصد ورود به ایمنی و استاندارد کمپ های ترک اعتیاد را ندارند؟با توجه به تعقیب قضایی مدیرکل بهزیستی استان گیلان ، آیا اتهام قصور، تقصیر، اهمال یا ترک فعل خاصی بر رئیس سازمان بهزیستی کل کشور وارد نیست؟

کمپ را می توان بنوعی زندان تشبیه کرد. زندانی که مجرم با پای خودش برای بهبود و اصلاح ، بدان مراجعه کرده است. سوال اینجاست که ایا به اسم بهبود و اصلاح و ترک اعتیاد، مجاز به هر گونه رفتار با او هستیم؟ دنیا در خصوص داستان زندان ها ، تغییر رویکرد داده و آیا قابل پذیرش است که ما هنوز درمانده در بحث شرایط غیراستاندارد کمپ های ترک اعتیاد باشیم. سازمان بهزیستی در بحث نظارت موثره در این حوزه اهمال ،ترک فعل، قصور و حتی بعضا تقصیرهای قابل اثبات در دادگاه داشته ( در صورت نیاز آماده ورود حقوقی هستیم) و امیدی بدان نیست. هنوز حادثه درگذشت 32 نفر در لنگرود را فراموش نکردیم. حادثه ای که وزیر فهمیده تعاون ،کار و رفاه اجتماعی ، حتی برایش پیام تسلیت و همدردی هم نفرستاد (شاید قیاس مع الفارق باشد ، اما یاد حدیثی از امام ششم افتادیم که مومنین را از بی تفاوتی و تمسخر و طعنه زدن بر شرایط دیگران منع کرده و وعده داده که خود فرد تا بدان مبتلا نشده، از دنیا نمی رود). این بار حادثه دلفان بخیر گذشت ، فردا قرار است در کجای این کشور، خدای ناکرده تکرار حادثه کمپ داشته باشیم؟